Ahmed Adnan Saygun Sanat Merkezi

Tasarımlar vardır; gün be gün hayallerini kurduğumuz, uzak diyar yolculuklarının serüvenlerine tanıklık etme arzusu ile temellerini attığımız ve korunaklı kalelerimizin bitiminde “öngörmek” istediğimiz sonlanmalar vardır. Tıpkı siyah beyaz perdelerdeki kavuşmalar ve terk edilmeler gibi.
 
Şehri âleme her ne pahasına olursa olsun dikilen kamusal binaların bir amacı olmadığında; sağır duvarlarının renk körü pencereleriyle yalnızlık dürtülerinin musluklarından beslenen ağaçlarının hiç mi hiç katkısı olmayacaktır, hayalini kurduğumuz oylumlara...
 
Terk edilmeye yüz tutmuş topraklarımızın, taşlara yansıtmak istediğimiz musikilerimizin küskün perilerinin ürpertileri, korkulu gecelerdeki öngörüsüz mekânların kör kuyularının dip sezgilerini anımsatır. Ancak ve ancak tasarımcısıyla, yöneticisiyle ve kullanıcısıyla tek yürek soluk alıp veren bir vücudun sarmaladığı eller tutup çıkarır mekânları bu suskun, dipsiz derinliklerden...